قرآن کریم
ابوالفتوح رازی، حسین بن علی. (1408). روض الجنان و روح الجنان فى تفسیرالقرآن. مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی.
آذرنگ، عبدالحسین. (1394). تاریخ ترجمه در ایران: از دوران باستان تا پایان عصر قاجار. تهران: ققنوس.
آذرنوش، آذرتاش. (1375). تاریخ ترجمه از عربی به فارسی (از آغاز تا عصر صفوی). تهران: سروش.
آذرنوش، آذرتاش، رحمتی، محمد کاظم، و هاشمی، احمد. (1389). ترجمه قرآن: مبانی نظری و سیر تاریخی. تهران: نشر کتاب مرجع.
باباسلار، اصغر. (1387). تأثیر عرفان بر تفاسیر قرآن بر اساس دو تفسیر روض الجنان و کشف الاسرار. مطالعات عرفانی، 7(1), 5–24.
بهار، محمدتقی. (1349). سبک‌شناسی (چاپ سوم). تهران: امیرکبیر.
رضایی اصفهانی، محمدعلی. (1386). منطق ترجمه قرآن. قم: انتشارات مرکز جهانی علوم اسلامی.
رکنی، محمد مهدی. (1370). لطایفی از قرآن برگزیده از کشف الاسرار و عدة الابرار (چاپ پنجم). مشهد: انتشارات آستان قدس رضوی.
رکنی، محمد مهدی. (1391). برگزیده کشف الأسرار و عدة الأبرار (چاپ دهم). تهران: سمت.
رواقی، علی. (1386). ترجمه قرآن کریم برپایه متون کهن. گزارش میراث، 2(13–14), 5–20.
سلمانی‌زاده، جواد. (1369). تاریخ ترجمه قرآن در جهان. تهران: امیرکبیر.
صفا، ذبیح الله. (1392). تاریخ ادبیات در ایران. تهران: انتشارات فردوس.
عبدالباقی، محمدفؤاد. (1364). المعجم المفهرس لألفاظ القرآن الکریم. قاهره: دارالحدیث.
فرشیدورد، خسرو. (1380). گفتارهائی درباره دستور زبان فارسی. تهران: امیرکبیر.
قاسم‌پور، محسن. (1392). جریان‌شناسی تفسیر عرفانی قرآن. تهران: سخن.
مرتضایی، عزت الله. (1389). میبدی و تفسیر کشف الأسرار. تهران: خانه کتاب.
میبدی، احمد بن محمد. (1371). کشف الاسرار و عدة الأبرار. تهران: انتشارات امیرکبیر.
ناتل خانلری، پرویز. (1365). تاریخ زبان فارسی. ج 2. تهران: نشر نو.
نجفی، ابوالحسن. (1391). غلط ننویسیم (فرهنگ دشواری‌های زبان فارسی). تهران: نشر دانشگاهی.
)