قرآن کریم.
ابراهیم، أمل. (2000). الأثر العربی فی أدب سعدی الشیرازی (الطبعة الثانیة). القاهرة: الدار الثقافیة للنشر.
اخوان ثالث، مهدی. (1394ش). تو را ای کهن بوم و بر دوست دارم (الطبعة الثانیة عشرة). تهران: زمستان.
اکرمی، میرجلیل. (1373ش). پرتوی از دقایق بلاغی قرآن کریم در آثار سعدی. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه تبریز، (150)، 1-28.
انوار، امیرمحمود. (1380ش). سیر شعر و ادب از دوران قبل از اسلام عرب تا پایان دورة عباسی و مقایسه افکار سعدی و متنبی. تهران: انوار دانش.
بدیع یعقوب، امیل. (1991). المعجم المفصل فی علم العروض والقافیة وفنون الشعر. بیروت: دار الکتب العلمیة.
براون، ادوارد گرانویل. (1368ش). تاریخ ادبیات ایران (از سنایی تا سعدی) (الطبعة الرابعة). تهران: مروارید.
بهار، محمدتقی. (1370ش). سبک‌شناسی (تاریخ تطوّر نثر فارسی) (الطبعة السادسة). تهران: امیرکبیر.
ترکاشوند، فرشید. (1397ش). عیار صفت سهل ممتنع در شعر سعدی و متنبی. پژوهش‌های ادبیات تطبیقی، 6(3)، 45-63.
توفیقی، حسن، علوی مقدم، مهیار، و توفیقی، محمد. (1395ش). بررسی تطبیقی «اسلوب معادله» در شعر سعدی و متنبی. پژوهش‌های ادبیات تطبیقی، 4(1)، 69-100.
الجر، خلیل. (1973). المعجم العربی الحدیث لاروس. باریس: مکتبة لاروس.
جرجانی، عبدالقاهر بن عبدالرحمان. (1995). دلائل الإعجاز (تحقیق حمد التنجی). بیروت: دار الکتاب العربی.
حافظ، شمس‌الدین محمد. (1369ش). دیوان (به کوشش محمد قزوینی و قاسم غنی). تهران: زوار.
خرقانی، حسن. (1396ش). عوامل پدیدآورندهٔ ضرب‌آهنگ در قرآن. پژوهش‌های قرآنی، 22(84)، 4-27.
خطیب تبریزی، یحیى بن علی. (1368ش). کتاب الکافی فی العروض والقوافی. مهاباد: سیدیان.
الرافعی، مصطفى صادق. (2017). إعجاز القرآن والبلاغة النبویة. القاهرة: هنداوی.
رمّانی، علی بن عیسى. (1976). ثلاث رسائل فی إعجاز القرآن (جلد 1، تحقیق محمد خلف الله و محمد زغلول سلام). القاهرة: دار المعارف.
سبزیان‌پور، وحید، و رضایی، صدیقه. (1392ش). نگاهی تازه به داستان قدیمی سعدی و متنبی. پژوهشنامه نقد ادب عربی، 3(64)، 133-162.
سعدی، مصلح بن عبدالله. (1372ش). کلیات سعدی (تصحیح محمدعلی فروغی). تهران: امیرکبیر.
سهروردی، أبو حفص عمر بن عبدالله. (2003). عوارف المعارف (تحقیق محمد یاسر القضمانی و بلال محمد حاتم السقا). دمشق: دار التقوى.
شاملی، نصرالله، حیدری، محمود، سلیمان‌زاده نجفی، سید رضا، و قائمی اصل، حسین. (1392ش). چگونگی حضور آیات قرآنی در اشعار عربی سعدی شیرازی. سبک‌شناسی نظم و نثر فارسی، (20)، 243-261.
صابونی، محمد علی. (1380ش). التبیان فی علوم القرآن. تهران: نشر احسان.
صفا، ذبیح الله. (1369ش). تاریخ ادبیات در ایران (الطبعة السابعة). تهران: فردوس.
عاطف الزین، سمیح. (1980). الأعراب فی القرآن الکریم. بیروت: دار الکتاب اللبنانی.
عسکری، صادق. (1387ش). الحکمة بین المتنبی وسعدی: دراسة مقارنة. سمنان: انتشارات دانشگاه سمنان.
مجد، امید، و آیین، الهه. (1391ش). شگردهای استفادة سعدی از آیات قرآن. سبک‌شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)، 5(15)، 67-78.
محفوظ، حسینعلی. (1377ش). متنبی و سعدی و مآخذ مضامین سعدی در ادبیات عربی. تهران: روزنه.
معرفت، محمدهادی. (1381ش). علوم قرآنی (الطبعة الرابعة). قم: تمهید قم.
معروف، نایف، و الأسعد، عمر. (1987). علم العروض التطبیقی. بیروت: دار النفائس.
منوچهریان، علیرضا. (1392ش). متنبی و شاعران پارسی. متن‌پژوهی ادبی، (55)، 43-64.
مولوی، جلال‌الدین محمد. (1363ش). کلیات شمس (تصحیح بدیع‌الزمان فروزانفر، الطبعة الرابعة). تهران: امیرکبیر.
مولوی، جلال‌الدین محمد. (1394ش). مثنوی معنوی (الطبعة العاشرة، به اهتمام توفیق سبحانی). تهران: روزنه.
النحوی، ابن بسّام. (1970). سرقات المتنبی ومشکل معانیه (تحقیق محمد الطاهر بن عاشور). تونس: دار التونسیة للنشر.
ولی‌زاده خیرآبادی، فرزانه، و مهرکی، ایرج. (1398ش). بررسی تطبیقی روابط بینامتنی قرآن کریم و سروده‌های عربی خاقانی و سعدی. مطالعات ادبیات تطبیقی، 13(51)، 283-307.
یلمه‌ها، احمدرضا، و رجبی، مسلم. (1394ش). بینامتنیت آیات و روایات در گلستان سعدی. پژوهش‌های ادبی-قرآنی، 3(4)، 83-97.
)