تحلیل گفتمان بُوشی در بازنمایی معانی استعلائی خطبه اشباح

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشگاه پیام نور - گروه علوم قرآن و حدیث

2 دانشجوی دکتری زبان و ادبیات عرب دانشگاه یزد

3 گروه زبان و ادبیات عرب - دانشگاه پیام نور

چکیده

نشانه-‌معناها در فرآیند گفتمانی منجر به بازسازی عملیات معنایی می‌شوند. از منظر نشانه-‌معناشناسی، نشانه-ها در تعامل، تقابل، تطبیق و چالش با یکدیگر قرار می‌گیرند و در خلال آن، گفتمان‌های کنشی، شَوِشی، تنشی و بُوشی را شکل می‌دهند. جستار حاضر؛ با تکیه بر رویکرد نشانه‌معناشناسی به بررسی نشانه‌های بُوشی درخطبه اشباح می‌پردازد. بُوش‌گر یا سوژه بُوشی در موقعیت بین دازاین و استعلاء قرار دارد و با توجه به سیاق خطبه، با عبور از دازاین‌های متفاوت خود را به کمال می‌رساند. هدف پژوهش حاضر؛ دستیابی به چگونگی فرآیند انتقال معنا و گذر نشانه‌معناها از وضعیت سلبی به وضعیت ایجابی می‌باشد. نتایج حاصل از این پژوهش عبارتند از: همزمان با عملیات پیوست یا اتصال گفتمانی، «منِ متکلم» در تقابل میان نقصان و کمال با حضور پدیداری «أنت= خداوند» قرار می‌گیرد و استحاله معنایی رخ می‌دهد؛ مرزها و فاصله‌ها میان خالق و مخلوق حذف می‌شوند و در نتیجه وضعیت سلبی به وضعیت ایجابی یعنی استعلای حضور می‌رسد. در این گفتمان، سوژه برای عبور از وضعیت سلبی به وضعیت ایجابیِ دازاین از نشانه‌معناهای تنشی عبور می-کند. در گفتمان‌های مربوط به خلقت آسمان‌ها، فرشتگان و زمین، ابعاد فشاره‌ای و گستره‌ای معنا در نوسان قرار می‌گیرند و طرحواره‌های افزایشی، کاهشی و صعودی را شکل می‌دهند که منجر به عملیات معنایی می-شوند. بنابراین؛ کارکردهای انفصال و اتصال گفتمانی و نشانه‌های تنش محور در خطبه أشباح، فرآیند انتقال معنا را به وضعیت ایجابی فراهم می‌کنند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [العربیة]

تحلیل الخطاب الإنزیاحی لـخلق المعانی الاستعلائیة فی خطبة الأشباح

نویسندگان [العربیة]

  • علیرضا دل افکار 1
  • سمیرا حیدری راد 2
  • لیلا قنبری بروجنی 3
1 جامعة بیام نور - قسم العلوم القرآنیة و الحدیث
2 طالبه الدکتوراه، قسم اللغه العربیه وآدابها ، جامعه یزد،
3 قسم اللغة العربیة و آدابها- جامعة بیام نور
چکیده [العربیة]

الدلالت السیمیوطیقیة تؤدی إلی خلق المعانی فی عملیة الخطاب الأدبی. مِن المنظور السیمیوطیقی، الدلالات السیمیائیة ترتبط بعضها ببعضٍ ارتباطاً وثیقاً بـشتّی الطرق منها: التعامل الخطابی، التقابل الخطابی، المطابقة الخطابیة لکی تُشکّل الدلالات الفعلیة، العاطفیة، التوتریة والإنزیاحیة. هذا المقال یحاول أن یبحث عن الدلالات الإنزیاحیة فی خطبة الأشباح ضمن الرؤیة السیمیوطیقیة. فاعل الإنزیاح الخطابی یجعل نفسه بین الموضعین: الظروف الکونیة والاستعلائیة حتّی یبلغ إلی مرحلة الکمال فی المعنی. یهدف المقال الحاضر إلی العثور علی کیفیة عملیة انتقال المعنی وعبور الدلالات السیمیوطیقیة عن الظروف السلبیة إلی الظروف الإیجابیة. أمّا النتائج التی وصل المقال إلیها فهی: فی عملیة الاتّصال والانفصال الخطابی نلاحظ أنّ «الأنا الخطابی» فی خطبة الأشباح یقابل «الأنا الاستعلائی» ویحدث الاستحالة المعنائیة؛ الحدود والفواصل المعنویة بین الخالق والمخلوق قد تحذف فی الخطبة المدروسة إلی حدٍّ تتبدّل الظروف السلبیة إلی إیجابیة الوجود الکمالی. الفاعل الخطابی فی هذا الخطاب، یواجه الدلالات التوتریة السیمیوطیقیة خلال العبور عن الموضع السلبی إلی الموضع الإیجابی. وتتعامل الأبعاد العاطفیة والمعرفیة لـلمعنی فی الخطب المرتبطة بـالسماوات والملائک والأرض وتتشکّل النماذج التقدّمیة، النزولیة والصعودیة فی عملیة خلق المعانی. بناءً علی هذا؛ عملیة الاتّصال والانفصال الخطابی وأیضاً الدلالات التوتریة تسفر عن عملیة انتقال المعانی السلبیة إلی الإیجابیة فی خطبة الأشباح.

کلیدواژه‌ها [العربیة]

  • الخطاب
  • السیمیوطیقی
  • فاعل الإنزیاح الخطابی
  • خطبة الاشباح
ابن میثم بحرانی، کمال‌الدین. (۱۳۸۹). شرح نهج‌البلاغه (قربان‌علی محمدی مقدم، و علی‌اصغر نوایی یحیی‌زاده، مترجمان). بنیاد پژوهش‌های اسلامی. 
بابک معین، مرتضی. (۱۳۸۸). خوانش گفتمان کاریکاتور بر اساس طرحواره‌ تنشی. پژوهشنامه فرهنگستان هنر، (۱۴)، ۷-۲۲. http://noo.rs/9vqCb
پاکتچی، احمد، شعیری، حمیدرضا، و رهنما، هادی. (۱۳۹۴). تحلیل فرآیندهای گفتمانی در سوره «قارعه» با تکیه بر نشانه‌شناسی تنشی. جستارهای زبانی، 6(۴)، ۳۹-۶۸. https://lrr.modares.ac.ir/article-14-4197-fa.html
پالمر، ریچارد. (۱۳۷۷). علم هرمنوتیک (محمد سعید حنایی کاشانی، مترجم). هرمس. 
دانشگر، آذر، و رحمتیان، لیلا. (۱۳۹۹). واکاوی گفتمان بوشی گرمس در رمان «پیکر فرهاد» عباس معروفی. فصلنامه علمی تفسیر و تحلیل متون زبان و ادبیات فارسی، 12(۴۶)، ۱۳-۳۴. 10.30495/dk.2020.679748
درپر، مریم. (۱۳۹۵). سبک‌شناسی نشانه معنایی؛ سبک بوشی حضور در داستان کودکانه «کلاغ سفید». جستارهای زبانی، 8(۴)، ۲۷-۴۶. https://lrr.modares.ac.ir/article-14-6882-fa.html
سلیمی، زهرا، و انصاری، نرگس. (۱۳۹۹). بررسی کیفیت ترجمه نهج‌البلاغه مبتنی بر الگوی نقش‌گرای هاوس (مطالعه موردی ترجمه علامه جعفری و شهیدی از خطبه اشباح). پژوهش‌های ترجمه در زبان و ادبیات عربی، 10(۲۳)، ۲۰۹-۲۳۶. 10.22054/rctall.2020.55265.1505
شعیری، حمیدرضا. (۱۳۸۱). مبانی معناشناسی نوین. سمت. 
شعیری، حمیدرضا. (۱۳۸۶). رابطه‌ی نشانه‌شناسی با پدیدارشناسی با نمونه‌ای تحلیلی از گفتمان ادبی هنری. ادب‌پژوهی، 2(۳)، ۶۱-۸۱. 20.1001.1.17358027.1386.2.3.3.7
شعیری، حمیدرضا. (۱۳۹۱). نشانه-معناشناسی دیداری: نظریه و تحلیل گفتمان هنری. سخن. 
شعیری، حمیدرضا. (۱۳۹۵). نشانه-معناشناسی ادبیات. انتشارات دانشگاه تربیت مدرس. 
شعیری، حمیدرضا. (۱۳۹۶). تجزیه و تحلیل نشانه-معناشناختی گفتمان (چاپ ششم). سمت. 
شعیری، حمیدرضا، و کریم‌نژاد، سمیه. (۱۳۹۱). تحلیل نظام بوشی گفتمان: بررسی موردی داستان «داش آکل» صادق هدایت. مطالعات زبان و ترجمه، 45(۳)، ۲۳-۴۳.  https://civilica.com/doc/722096/
شعیری، حمیدرضا، و وفایی، ترانه. (۱۳۸۸). راهی به نشانه-معناشناسی سیّال. انتشارات علمی و فرهنگی. 
ضیغمی، علی، و سلمانی حقیقی، مسعود. (۱۳۹۸). تحلیل نظام عاطفی گفتمان در قرآن کریم در پرتو نظریه گریماس (پژوهش موردی: آیات جزء ۳۰ قرآن کریم). مطالعات سبک‌شناختی قرآن کریم، 3(۱)، ۷۵-۸۸. 1022034/sshq.2020.121463
عباسی، علی. (۱۳۹۵). نشانه-معناشناسی روایی مکتب پاریس: جایگزینی نظریه مدلیته‌ها بر نظریه کنشگران. مرکز چاپ و انتشارات دانشگاه شهید بهشتی. 
کرباسی، زهرا، شعیری، حمیدرضا، و لطافتی، رویا. (۱۳۹۶). تحلیل نشانه‌معناشناختی تحقق سره و ناسره در گفتمان ادبی: (مطالعه موردی داستان عامیانه «سزای نیکی بدی است»). فرهنگ و ادبیات عامه، 5(۱۶)، ۴۰-۶۳. https://cfl.modares.ac.ir/article-11-10393-fa.html
گرمس، آلژیرداس ژولین. (۱۳۸۹). نقصان معنا. علم. 
مسعودی، جهانگیر. (۱۳۸۶). هرمنوتیک و نواندیشی دینی. پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی. 
میراحمدی، سید رضا، نجفی أیوکی، علی، و زریوند، نیلوفر. (۱۳۹۴). تحلیل و بررسی خطبه «أشباح» از منظر نقد فرمالیستی. پژوهشنامه نقد ادب عربی، 6(1)، 213-249. https://jalc.sbu.ac.ir/article_98260.html
نهج‌البلاغه. (۱۳۸۶). (محمدتقی جعفری، مترجم). کارآفرینان فرهنگ و هنر. 
هایدگر، مارتین. (بدون تاریخ). هستی و زمان (یاوش جمادی، مترجم) (چاپ سوم). ققنوس. 
Courtes, J. (1998). Lenonciation comme acte sémiotique. Nouveaux actes sémiotiques, (58-59), 1-20. PULIM.
Fontanille, J., & Zilberberg, C. (2006). The semiotics of discourse. Peter Lang.