بازکاوی روش‌شناختی "مواهب الرحمن و ته‌فسیری قورئانی پیروز" در بررسی وجوه بلاغی قرآن کریم

نوع المستند : Original Article

المؤلفون

1 الجامعة الحرة

2 جامعة فرهنگیان

المستخلص

بلاغت قرآن کریم از جنبه‌های اعجاز این کتاب آسمانی است و تحلیل آن، به‌ویژه از رهگذر بررسی بازتاب وجه بلاغی در تفاسیر ادبی می‌تواند به دریافت بهتر اعجاز قرآن کمک کند. "مواهب الرحمن" اثر عبدالکریم مدرس و "ته‌فسیری قورئانی پیروز" نگاشته عثمان عبدالعزیز در زمره تفاسیری هستد که به پرداخت این وجه اعجاز قرآن توجه داشته‌اند. پژوهش حاضر در تلاش است با رویکرد توصیفی-تحلیلی و با هدف معرفی و شناخت رویکرد این دو اثر، شباهت‌ها و تفاوت‌های آن‌ها را در تحلیل بلاغی قرآن بازکاوی کند و در نهایت به این نتیجه می‌رسد که این دو تفسیر، هرچند در کلیت، هدف مشترکی در بیان اعجاز بلاغی قرآن داشته‌اند، اما از لحاظ رویکردها و شیوه‌های تفسیری تفاوت‌های قابل توجهی دارند؛ تأکید مدرس بیشتر بر تحلیل ساختارهای زبانی و بلاغی و تأکید عبدالعزیز بر بیان پیام‌های تربیتی و اجتماعی است. مخاطبِ تفسیر "مواهب الرحمن" را می‌توان عموم پژوهشگران دانست زیرا این تفسیر وجوه بلاغی را با جزئیات بیش‌تر و توجه به بیان ادبی قرآن ارائه کرده است، در حالی که "ته‌فسیری قورئانی پیروز"، با هدف ترویج فرهنگ قرآنی در میان مردم کُردزبان، از بیانی ساده‌تر و روان‌تر بهره گرفته است.

الكلمات الرئيسية

الموضوعات الرئيسية



المقالات الجاهزة للنشر، المقال المقبول
استمارة إلكترونية متاحة 01 March 2025
  • تاريخ الاستلام: 15 يناير 2025
  • تاريخ المراجعة: 25 فبراير 2025
  • تاريخ القبول: 01 مارس 2025