کاربرد شناسی اشاره در نامه امام علی به فرزندشان امام حسن () بر اساس چارچوب نظریه "یول"

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 بخش زبان و ادبیات عربی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

2 ندارم

چکیده

اشاره، به عنوان یکی از ارکان بنیادین کاربردشناسی، در تحلیل پدیدارهای گفتاری در گفتمان اهمیت بسزایی دارد؛ چراکه در موفق‌ساختن گیرنده در دریافت محتوای گفتمان و دلالت‎های ناشی از آن از طریق تجزیه و تحلیل ساختار متن و شناسایی ویژگی‌های گفتمانی آن سهیم است؛ این مهم تنها با فهم مرجعی که اشاره به آن باز‌می‌گردد، با تکیه بر شرایط ارتباطی میان فرستنده و گیرنده و بافتی که بدون آن فرآیند ارتباطی میان دو طرف گفتمان نمی‌تواند رخ دهد، انجام می‌پذیرد.

اشاره انواعی دارد. مقاله حاضر، اشاره را بر اساس نظریه یول بررسی می‌کند؛ بنابراین ابتدا به طور نظری به ارائه مباحث مربوط به آن می‌پردازد، سپس انواعش را در نامه‌ امام علی به فرزندش حسن (علیهما ‌السلام) تحلیل می‌کند تا معانی موجود در ذهن ایشان (علیه السلام) را با هدف انتقالشان به مخاطب، از طریق رویکردی کاربردشناسانه در پرتو توصیف و تحلیل کشف کند.

مهم‌ترین یافته‌های پژوهش عبارتند از:

اشاره پراگماتیک در حالی که ایده‌ها را روشن و ما را به سوی بافتی که گفتمان در آن جاری است هدایت می‌کند، متن نامه را از تکرار واژگان و زیاده‌گویی در گفتار غنی می‌سازد. ارزش کاربردی اشاره در این متن، توانایی آن در هدایت مخاطب به تأمل عمیق در معانی زندگی و مرگ است. اشاره شخصی ارتباط بین گوینده و مخاطب را تقویت می کند، در حالی که اشاره زمانی و مکانی به گوینده کمک می‌کنند تا پیام مورد نظر را در بافت صحیحش ارسال نماید.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [العربیة]

تداولیة التأشیر فی کتاب الإمام علی لابنه الحسن () وفقًا لإطار یول النظری

نویسندگان [العربیة]

  • آفرین زارع 1
  • زهراء محمدی نجاد 2
1 قسم اللغة العربیة وآدابها، کلیة الآداب و العلوم الإنسانیة، جامعة شیراز، شیراز، إیران
2 دانشگاه شیراز
چکیده [العربیة]

التأشیر بوصفه أحد الرکائز التی یرتکز علیها الدرس التداولی یحظی بأهمیة فی تحلیل الظواهر القولیة فی الخطاب؛ إذ یسهم فی إنجاح المتلقی فی استقبال مضامین الخطاب ودلالاته المتفرعة خلال تفکیک بنیة النص والتعریف بخصائصه الخطابیة الذی لا یتأتی إلا بمعرفة المرجع الذی تحیل إلیه الإشاریة مستندًا إلی ما یقتضیه مقام التخاطب بین الباث والمتلقی والسیاق الذی لا تتم عملیة التواصل بین طرفی الخطاب دونه. وخطاب الوصیة یقدم عرضًا لتجربة البشر تتصف بالواقعیة تحمل معها قیمًا إنسانیة، واجتماعیة ودینیة.

یتضمن التأشیر أصنافًا . تعالج هذه المقالة التأشیر وفقًا لنظریة یول، فتدرسه نظریًا ثم تقوم بتحلیل أنماطه الواردة فی کتاب الإمام علی لابنه الحسن () بغیة الکشف عن المعانی التی تجول فی خاطره () والتی ینوی توصیلها إلی المخاطب بالمنهج التداولی فی ضوء الوصف والتحلیل. وأهم ما توصل إلیه البحث:

للتأشیر التداولی بمختلف أنواعه دور فاعل فی فهم بنیة الخطاب ولاسیما الخطاب الأدبی والاجتماعی کما نری فی تحلیل کتاب أمیر المؤمنین إلی ابنه الحسن ()؛ فهو آلیة مساهمة فی کشف مقاصد الخطاب المتضمنة. أغنی التأشیر نصّ الکتاب عن تکرار الألفاظ والحشو فی الکلام، وحدّد الأفکار واضحة کونه یحلینا دومًا علی السیاق الذی یجری الکلام فیه. تتجلى القیمة الوظیفیة للتأشیر فی النص من خلال توجیه المتلقی نحو التفکیر العمیق والتأمل فی معانی الحیاة والموت. یعزز التأشیر الشخصی من قوة العلاقة بین المخاطِب والمخاطَب، بینما التأشیران الزمانی والمکانی یساعدان المخاطِب علی إرسال الرسالة المنشودة فی سیاقها الصحیح.

کلیدواژه‌ها [العربیة]

  • التداولیة
  • التأشیر
  • التأشیر الشخصی
  • السیاق
  • کتاب أمیر المؤمنین الإمام علی لابنه الحسن ()

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده
انتشار آنلاین از تاریخ 11 اردیبهشت 1404
  • تاریخ دریافت: 25 آذر 1403
  • تاریخ بازنگری: 16 فروردین 1404
  • تاریخ پذیرش: 11 اردیبهشت 1404