نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 گروه فقه و حقوق شافعی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران
2 مدیر مزکز تخصصی علوم اسلامی امام شافعی. سنندج
3 استادیار، گروه، تاریخ اسلام، دانشکده قرآن و حدیث، واحد سنتدج، دانـشگاه بین‌المللى مذاهب اسلامى، تهران، ایران
چکیده
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [العربیة]
نویسندگان [العربیة]
ملخص البحث:
القرآن کأبرز الکتب السماویة قد کُتِبَ فی وصفه الکثیرُ و اختیارُ اللغة العربیة للقرآن الکریم و تفضیلُها علی سائر اللغات من المسائل المهمة المتعلقة بمباحث علوم القرآن التی قد نوقشت من قبل کثیرٍ من العلماء و من ضمنهم الامام الشافعی الذی یَرَی أنّ نص القران بما أنّه کلام الله و فیه من الشمولیة ما لیس فی غیره فأنّه ینبغی أن یُبیَّن لمخاطبیه العرب بأوضحَ الوجوه و الأسالیب بحیثُ لایبقی مجالٌ للغموض. علی هذا الأساس، یعتقد الامام الشافعی أنّه لاتوجد لفظةٌ غیر عربیة فی القرآن الکریم و أنّ الطریقة الوحیدة لفهم المسائل و المفاهیم القرآنیة بشکلٍ صحیح هو تعلّم اللغة العربیة کما أنِّ عربیة النص القرآن تعنی نزوله باللغة العربیة و اللسان العربی مع وضوح معانیه و مفاهیمه و أنّ استنباط الاحکام من القرآن الکریم لابدّ أن یکون علی أساس فهم أسالیب اللغة العربیة لأنّ القرآن نزل أساساً علی قوانین و أسالیب اللغة العربیة من حیث التعبیر و التفهیم.
کلیدواژه‌ها [العربیة]
)