نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 زبان و ادبیات عربی. دانشکده ادبیات و علوم انسانی دکترعلی شریعتی. دانشگاه فردوسی مشهد. ایران
2 زبان و ادبیات عربی. دانشکده ادبیات وعلوم انسانی دکتر علی شریعتی. دانشگاه فردوسی مشهد. ایران
چکیده
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [العربیة]
نویسندگان [العربیة]
ببناءً علی أنَّ کلُّ نصٍّ هو الولاده و اعادة القراءةِ للنُصوص التی جاءت قبلها او تکون مُعاصِرها، أثرت هذه النصوص فیه مباشرةً او غیرَمباشرةٍ. یَعتَبِرُ استِخدامُ المفاهیمِ و تَعالیمِ نهج البلاغةِ و الکلمات القصار للامام علی (ع) احد الطُرقِ التی کان المؤلفون یستعملونها لإثراء کلامهم بعدَ القرانِ منذ مُدَّةِ غیر قلیلیةٍ. نظراً الی غرض فردوسی فی کتابةِ أثره العظیمِ،شاهنامه، علی اساس عنایتِه باللغةِ و الثقافةِ الفارسیةِ؛ الهدف الرئیس من هذه الدراسة هو المعرفة و الإشارة الی مدی التناصِ لکلام الامام علی(ع) فی الفاظِ و مضامینِ اشعارِ الفردوسی لتبیین تأثُّر الحکیم بمفاهیم کلام الامام علی(ع). تعالج فی هذه الدراسة العملیّةُ التناصیّةُ بین قصائد شاهنامه الملکیّة(النص الحاضر) و بین الکلمات القصار للامام(النص الغائب) علی اساس المنهج الوصفی- التحلیلی. یستنتج من هذا البحث أنَّ انواع التناص بین النص الحاضر و النص الغائب قد کانت لفظیةً و معنویةً و تقریریَّةً و تمثل العلاقات التناصیّة بین النصینِ بالاجترار و الامتصاص و الحوار.جدیر بالذکر أنَّ الامتصاص اکثر استعمالاً فی الصلة التناصیَّةِ التی تکون علی طریقة المعنوّیة و أمّا التناصیّة اللفظیَّة أَقلُّ استعمالاً فیها و هذا یدّل علی شدّة اجتناب الفردوسی من استعمال الألفاظ العربیة فی أثره.
کلیدواژه‌ها [العربیة]
)