بررسی بلاغی شعر بشنوی کردی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشکده ادبیات و علوم انسانی. دانشگاه خوارزمی. تهران. ایران

2 گروه زبان و ادبیات عربی. دانشکده فقه. دانشگاه کوفه

10.34785/j022.2021.009

چکیده

بشنوی کردی از جمله شاعران کرد در عصر عباسی است که نویسندگان او را شاعری نیکو دارای اشعار بسیار و نثرنویسی توانا توصیف کرده اند که در خوشی قریحه و توانایی برتردر زیبایی سبک و رسایی معنا در شعر امتیاز یافته و در حوزه فصاحت و بلاغت برجسته شده است. اخبار وارده از زندگی و اشعارش گویای تشیّع وی و ارادتش نسبت به پیامبر و خاندان آن حضرت است چنانکه "ابن شهرآشوب" او را از شاعرانی به شمار آورده که آشکارا به دوستی اهل بیت نبوت(ع) پرداخته است و صاحب کتاب «الغدیر» نیز وی را در زمره پیشگامان پرچمدار بلاغت و یکی از شاعران امامیه شمرده که به نشر و گسترش ادبیات همت گماشته است؛ وی دیوانی دارد مشتمل بر ابیاتی پراکنده در غزل، که نمایانگر برخورداری شاعر از تجربه عشقی آکنده از احساسات پاک و راستین است، همانگونه که مشتمل بر قصایدی در دوستی اهل بیت نبوت(ع) و ذکر فضایل آنان و نیز قصاید علوی می باشد. این مقاله نوآوری های اسالیب بلاغی (معانی، بیان و بدیع)و ویژگی های شعر بشنوی کردی را با تکیه بر منهج توصیفی- تحلیلی مورد بررسی قرار می دهد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [العربیة]

دراسة بلاغیّة لشعر البشنویّ الکردیّ

نویسندگان [العربیة]

  • سودابه مظفّری 1
  • عبدالإله عبدالوهاب هادی العرداوی 2
1 کلیة الآداب و العلوم الإنسانیّة. جامعة الخوارزمی. طهران. إیران
2 اللّغة العربیّة و آدابها. کلیّة الفقه. جامعة الکوفة
چکیده [العربیة]

البشنوِیّ الکردیّ من الشّعراء الأکراد فی العصر العبّاسی وصفه أصحاب التّراجم بأنّه شاعر مجید مکثر، ومصنف بارع، و هو من الّذین لم ینالوا حقّهم من الدّراسة، رغم أنّه من الشّعراء الّذین تمیّزوا بجودة قریحتهم وقدرتهم الفائقة علی حسن السّبک وإصابة المعنی وموهبتهم الرّائقة فی نظم الشّعر الّذی یمتاز بالفصاحة والبلاغة؛ إنّ الأخبار الواردة من حیاته و أشعاره تدلّ علی تشیّعه و موالاته لرسول الله -صلوات الله علیه- و آل بیته الطّاهرین، کما قدعدّه "ابن شهر آشوب" من الشّعراء المجاهرین بحبّ أهل البیت –علیهم السّلام-، واعتبره صاحب الغدیر فی الرّعیل الأوّل من حاملی ألویة البلاغة وأحد شعراء الإمامیّة النّاهضین بنشر الأدب؛ وکان له دیوان یتداوله النّاس فی القرن السّادس الهجریّ، فیه أبیات مبثوثة فی الغزل تدلّ علی أنّ الشّاعر عاش تجربة حبّ مفعمة بالأحاسیس الصّادقة من دون التّصریح بحبیبة محدّدة، أو قدتکون مقدّمات عقیدیّة مذهبیّة ممهّدة لقصائده فی حبّ آل البیت –علیهم السّلام- وذکر مناقبهم، کما کانت له قصائد علویّة؛ أمام هذه الإشراقات المعرفیّة کان لنا وقفة تأمّلیّة فی شعره وفی جانب مهمّ منه، ألا وهو المکنونات البلاغیّة؛ فهذه الدّراسة تتناول الأسالیب البلاغیّة من المعانی والبیان والبدیع فی شعر البشنویّ الکردیّ والإشارة إلی میزة شعره فی العصر العبّاسیّ، وهذا الأمر یتحقّق فی إطار المنهج الوصفیّ-التّحلیلیّ.

کلیدواژه‌ها [العربیة]

  • البشنویّ الکردیّ
  • دراسة بلاغیّة
  • إبداعیّة
  • حسن السّبک
  • إصابة المعنی